Dag 18: Ravni Dabar-Baŝke Oŝterije-Karlobag
Aantal kilometer: 8
Aan de geluiden te horen heeft Hond vannacht een Puh gevangen (gnagna). Verder geen klachten over Hond en/of Puh’s.Als ik bij de hut vertrek doe ik een tevergeefse poging Hond achter te laten/terug te sturen. Maar als we anderhalf uur later in de buurt van de bewoonde wereld komen, is hij ineens verdwenen, net zoals hij ineens opdook. Ik hoop dat hij terug naar zijn baas is.
Baŝke Oŝterije
Even na tien uur bereik ik de weg en omdat de bus pas over twee uur komt, besluit ik te liften. Na een half uur geef ik het op. Er is best wat verkeer, maar niemand stopt. Ik wandel naar andere kant van het dorp, ook daar is geen betere plek om te liften. Aan een bewoner vraag ik in mijn beste Duits waar de bus stopt (bushaltes zijn hier niet). We lopen samen naar een buurman. Rond 12.20 uur komt de bus volgens hem. Bij het hostel. Danke schön!
Bij het hostel bestel ik koffie met taart. Volgens de serveerster is de bus opgeheven. Om twee uur is zij klaar met haar dienst en kan ik meerijden. Zolang wil ik niet wachten, want in het dorpje Karlobag wachten een douche en een lunch aan zee!
Ik besluit te liften. Weer zonder resultaat. Twee dames op leeftijd maken een praatje met mij. ‘Nee, de bus is opgeheven hoor.’ Waarom staat het dan op de website van de busmaatschappij? Tot nu toe klopte de dienstregeling tot op de minuut…
Dan, vijf minuten te laat, komt er een bus aanscheuren. Yeah! Ik steek mijn hand uit. De bus stopt. Yeah! Yeah! Ik mag meerijden. Yeah! Yeah! Yeah!
Er volgt een prachtige rit naar de kust, 1000 meter afdalen over haarspeldbochten en met geweldige uitzichten. In Karlobag check ik in het lege en supernette hostel in en na een douchebeurt is het tijd voor de lunch; gegrilde calamaris, salade, cola en een schattig karafje wijn en dit alles mét uitzicht op zee.
Stage 13 Via Dinarica
Dit is stage 13 van de Via Dinarica. Check deze link voor meer informatie en GPS-tracks.
Meer foto’s op Instagram. Heb je iets aan deze informatie? Lees je mijn blog met plezier? Trakteer mij op een kop koffie mét uitzicht op zee. Dit blog is geschreven op een slimme telefoon, tijdens het hiken van de Dinarica; er kunnen daarom fouten in staan.
Wat heerlijk!!! Ik kan dat geluksgevoel zowat voelen! Geniet ervan!
Het zijn de kleine dingen om heel blij van te worden;de bus die toch wel komt, een verrassingswaterbron met ijskoud water uit de berg, de hond die een dag meeloopt 🙂 🙂 🙂
Hond heeft jou gewoon op een uiterst eng pad beschermd. Was later niet meer nodig. 🙂 :-).
En dan maar 5 minuten te laat??? Gaat dus beter dan hier het OV. Hihihi.
Maar heerlijk. Je hebt weer genoten vandaag en nu nog een heerlijk uitzicht en een slaapkamer alleen 👍
Knuf
Het OV werkt i.d.d. prima, hoewel het voor de Kroaten bezt prijzige ritjes zijn. Ik heb dan ook in veel bijna lege bussen gezeten…
Wat jammer de hond is weg weer naar zijn baasje toe gegaan hij zij heeft ieder vannacht je goed geholpen.
Bofkont de bus net op tijd en lekker genieten van het landschap pootjes lang uit op de bank nou hier mag het niet.
Denk dat ze op de Balkan hun vingers voor de ogen doen.
Groetjes uit Haarlem Emma