Dwars door Pirin: blokkenvelden en kilometers

De nacht, met 30 Bulgaren op het lager, was best prima. Het wakker worden was een soort Oud en Nieuw-ervaring.

Het ontbijt bestaat uit donuts (oliebollen) en deze werden vanochtend (héél vroeg) vers gebakken in de keuken naast de trap onder het lager.

Het is tenslotte een feestweekend!

Omdat ik mijn plan heb gewijzigd en Tevno Ezero op een kruispunt aan paden ligt kan ik vandaag vele kanten uit. Kamenitsa (top #3) sla ik in ieder geval over.

Ik besluit naar hut Bezbog te lopen. Niet over de veelbelopen route, maar een die wat uitdagender is. Het tweede deel van de tocht pak ik weer een goed gemarkeerde route op – de uitdagende route vanaf daar is denk ik iets te uitdagend.

Het voordeel van de niet-gemarkeerde route en geen hoogste piek #zoveel is dat het rustig is.

Binnen 5 minuten laat ik het de hut en de andere wandelaars achter en loop ik door een stil blokkenveld.

Het begin van de route is een soort van gemarkeerd en ook zijn er steenmannen.

Na een tijd zijn er alleen wat oude, ongevallen mannen en een heel, heel, heel groot blokkenveld over.

Duizelingwekkende uitzichten

De richting vinden is niet lastig, maar een begaanbare route door het veld is best uitdagend. Stenen liggen los, soms moet ik omkeren, klauteren, waar het steiler is glijden stenen onder mijn runners weg of schaaf ik mij benen

Het is voor het eerst dat ik gemzen zie; ze zijn totaal niet onder de indruk van mijn aanwezigheid en grazen rustig verder terwijl ik langshobbel.

Het blokkenveld verlaat ik via een pas (met uitzicht op de kam waarover ik gisteren heb gelopen).

Uitzicht op de route van gisteren (kam)

Het is nog steeds vroeg als ik bij wat bergmeren aankom, vanaf hier kan ik afbuigen naar x. Bezbog waar ik dan best vroeg in de middag aankom.

…maar…

Dan besluit ik de andere kant op te lopen, richting x. Pirin. Ik spaar zo een dag uit, waardoor ik straks bij het toetje van deze reis, hopelijk, de weekend-drukte ontwijk – en toevallig ook nog een Griekse storm, ontdek ik later.

Een paar uur later lunch ik bij het laatste bergmeer van dit gebied, waarna ik afdaal.

Ook een verblijf in x. Pirin hoeft niet herhaald te worden en ik laat de hut voor wat het is. Een paar kilometer verderop is een beschutte plek. Het is hier een stuk lager én gelegen aan de zuidzijde, de rustige nacht in Tarptent en de temperatuur zijn gewoon weer ‘fijn’.

De route: door Pirin NP

Heb je iets aan deze informatie? Lees je mijn blog met plezier?
Wandelen en bloggen maakt dorstig!

Dit blog is geschreven op een slimme telefoon tijdens een bergtocht: er kunnen fouten in staan. De internetverbinding is op goed geluk.