Dag 57: ergens in het veld – ergens in het veld

Aantal kilometer: 31,6

Op dit deel van de Via Dinarica heb ik mij niet echt voorbereid; het ligt tussen twee bekende Nationale Parken in en er is niet veel informatie over beschikbaar. Gisteren was ik al verrast door het landschap, vooral door het deel nadat ik de asfaltweg verliet en vandaag blijkt er een nóg mooiere wandeling voor mij te liggen.

De ochtend begint mwha… 

Mijn tarp en slaapzak zijn vochtig door de regen van gisteravond en vannacht en door het grasveld waarin ik heb gebivakkeerd. Ook was het windstil, wat vochtigheids-technisch niet helpt en vandaag hangen er alweer (of nog steeds) wolken in de lucht.

De dag begint met een wandeling dwars door het land; er zijn wegwijzers en soms is er markering, maar ik stop vaak om te zoeken welke richting ik -zo ongeveer- aan moet houden. Dan bereik ik een onverharde weg langs de bekende houten huisjes. Bij een vakantiewoning hangt er buiten een waterkraan, hier neem ik pauze. De zon schijnt en ik droog mijn vochtige spullen op het grasveld.

Beer op de trail!

Na Zabojsko jezero gaat de trail over een modderig pad een bos in. Terwijl ik omhoog ploeter (nadeel van trailrunners) zie ik ineens een beer!

Hij komt mij tegemoet lopen en we botsen bijna tegen elkaar op. Ik zie hem nét wat eerder dan hij mij en ik sta stil.

Dan ziet beer mij; hij gaat zitten, beweegt wat met zijn oren en snuffelt wat.

En dan…

Zoefff.

Beer keert om en rent heel erg hard weg.

Hij laat een verse berepoot voor mij in de modder achter.
Whoehoe! Beer #2 op de Via Dinarica! En deze beer heb ik écht van heel erg dichtbij gezien! Beer #1 heb ik in Slovenië gespot.

Na het bos volgt een lange wandeling door een glooiend landschap. Af en toe is er een pad. Af en toe is er markering. Af en toe volg ik de GPS-track.

Ružica

Onderweg kom ik behalve één vieze koeien-poel geen bron tegen, maar ik heb deze etappe niet voorbereid. Wellicht ben ik zomaar aan een bron voorbij gelopen? Ik heb in ieder geval geluk dat het vandaag bewolkt is, want het terrein is open en er is hier geen schaduw. Aan het eind van de middag bereik ik ineens de bewoonde wereld; Ružica.

Dit is een nederzetting, waar de herders in zomermaanden wonen om hun vee hierboven in de bergen te laten grazen. Ik word onthaald door agressief blaffende honden en een herder. ‘Of ik trek heb in kafa’, nou heel erg graag! De lucht is inmiddels heel erg donker en het kan ieder moment gaan regenen/onweren.

Met veel moeite lukt het om een praatje met hem en zijn vrouw te maken. Ik krijg koffie en raki, vers gebakken brood en een gebakken ei en verse, zachte kaas. Als ik wil mag ik blijven slapen, maar daar is het allemaal een beetje te schmutzig voor, communiceren is echt heel lastig en het is nog te vroeg om te stoppen met wandelen.

Na een hartelijk bedankt en een dikke zoen voor de gastvrouw vertrek ik weer. Eerst wandel ik langs de waterbron om mijn fles te vullen en dan kan ik weer flink wat kilometers maken over een onverharde weg met geweldige uitzichten op de bergen en het lokale boerenleven.

Een paar uur lopen van de stad Mojkovac, maar nog steeds in de bergen besluit ik dat het genoeg is voor vandaag. Ik zoek een bivakplek. Morgen wandel ik naar de stad.

Stage 40 Via Dinarica

Dit is stage 40 van de Via Dinarica. Check deze link voor meer informatie en GPS-tracks.

Bekijk meer foto’s op Instagram.

Lees je mijn blog met plezier? Trakteer mij op een ijskoude soda pop of een sterke kop koffie.

Dit blog is geschreven op een slimme telefoon tijdens het hiken van de Via Dinarica; er kunnen daarom fouten in staan.