GPT7 Laguna del Dial: zomer!

Terwijl ik over de ripio richting de bergen wandel, komt er een auto aangereden. Dit keer geen gare, afgeragde pick-up, maar een luxe, lederen, dure SUV.

De bestuurder spreekt perfect Engels, net als zijn familie en biedt mij een lift aan. Hij weet precies waar ik naar toe wandel en kent dit gebied om z’n duim. Hoewel ik vraag wat ze hier doen, geven ze er niet echt antwoord op. Een wilde gok: dit is één van de rijke, landeigenaren.

Uiteraard ben ik super blij met de rit van tien kilometer, bergopwaarts op een saaie weg, wat mij drie uur wandelen op een warme dag scheelt.

De eerste kennismaking met arrieros!

Ook vandaag zijn er veel rivierdoorsteken. Ik maak mij er wat zorgen over, maar als ik een arriero naar de hoogte van het water vraag, zegt hij dat de sneeuw hier allang gesmolten is en het allemaal wel meevalt. Een fijn antwoord, waar ik eigenlijk niet zoveel mee kan: de arrieros steken de rivieren te paard door en dat is niet hetzelfde als een rivier te voet doorsteken. Net als dat het verschil maakt om alleen of in een groep een rivier te trotseren. Of dat je 1.68 meter hoog bent of 1.88 meter…

Eén van de eerste Forden die ik doorsteek is dieper dan ingeschat, maar omdat de rivier niet snel stroomt is het prima te doen. Om een idee te geven: ik sta tot mijn navel in het water, dat is diep. Helaas zat mijn toch al gehavende fotocamera in de heupzak van mijn rugtas en heeft deze de doorsteek niet doorstaan.

De rest van de dag wandel ik door warme, lege dalen met redelijk begaanbare paden.

De volgende ochtend ben ik van plan vroeg op te staan; het is hier ’s middag vanaf 14.00 uur onvergeeflijk warm, en in de middag is het Tábano-fiesta. Het is verstandig zo vroeg mogelijk op te staan en zoveel mogelijk in koele ochtend te lopen. Alleen: mijn bivakplek heb ik in de avondzon gekozen, s’ ochtends is het koud en sta ik pas laat op.

Het dal richting Laguna del Dial

Laguna del Dial

Áls ik dan eindelijk wandel probeer ik zoveel mogelijk kilometers te maken. De wandeling langs de uitgestrekte Laguna del Dial schijnt schaduwloos te zijn. De schijnt blijkt te kloppen. Gelukkig zijn er veel beken onderweg en kan ik regelmatig ijskoud water drinken en zo wat afkoelen.

Als ik pauzeer maak ik met behulp van een grote steen en het witte grondzeil van Tarptent een precies-op-maat-zonnescherm.

Kort na de lunchpauze zie ik een tent in de verte. Het zijn drie vrienden, die hier een paar dagen kamperen, kayakken en vissen. Ik word getrakteerd op vers gevangen zalmforel, kaas van de arriero en maté. Dit alles onder een zonnescherm. Wat een feest!

Rechts naast de lavastroom is het berige-visserskamp.

Rond 17.00 uur is het genoeg afgekoeld om nog een paar kilometer te lopen en neem ik afscheid van de berige vissers.

Een klim naar een pas en afdaling Chileense stijl (niet fijn) later, is heb ik het einde van Laguna del Dail bereikt. Morgen meer!

Laguna del Dial

Op Wikiexplora lees je meer over de GPT.

Heb je iets aan deze informatie? Lees je mijn blog met plezier?
Wandelen en bloggen maakt dorstig!

Dit blog is geschreven op een slimme telefoon in Patagonië: er kunnen fouten in staan. De internetverbinding is ‘op goed geluk’.