GPT8 Volcán Chillán: een wandeling op hoogte

Na een cortado en kuchen de frambuesa verlaat ik Los Angelés. Met een tocht van 5 á 6 dagen zit mijn rugtas vol. Het is een lichtgewicht rugtas en het gewicht dat ik er nu in draag is zo ongeveer het maximale dat de tas aankan en dat nog nét niet onaangenaam voelt.

Het is rustig op weg naar het park en een lift vanaf de bushalte richting het startpunt van mijn tocht zit er niet in. Wél ontmoet ik twee motorjongens die ik eerder in het bos ben tegengekomen. Ze zijn een reclamebord voor de canopy aan het maken. Ik vertel over mijn route en één van de jongens zegt dat de route iets anders loopt dan in Locus te zien is. We kletsen zo gezellig dat ik z’n precieze boodschap vergeet.

Een paar kilometer later blijkt het startpunt ‘interessant’ te zijn: op de kaart is dit een openbare route, echter op het afgesloten hek hangt een bord met de boodschap dat de route gesloten is en het land privé is want, ‘er grazen hier dieren’. Tsja. Dít is vast wat de jongen bedoelde. Helaas zie ik geen andere route op mijn kaart. Ik klim over het hek en hoop dat ik niemand tegenkom.

Ik besluit iets voor de puesto te kamperen en morgenochtend vroeg weer verder te lopen, dit om de kans op een ontmoeting met de eigenaar zo klein mogelijk te maken.

De vallei is behoorlijk open, maar ik vind een grote steen ergens in de buurt van wat begroeiing waarachter ik Tarptent opzet – zoveel als mogelijk uit het zicht.

De volgende ochtend

Zonder iemand tegen te komen ben ik de puesto voorbijgelopen. Fijn!

Nadat ik de vallei heb verlaten start een klim. Vanwege het dooien van de sneeuw is pad grotendeels een tijdelijke rivier. Het is snel duidelijk dat ik mijn voeten, sokken en schoenen vandaag niet droog ga houden. Het is meest snelle en gemakkelijke om met mijn runners door de rivier te lopen.

De rest van de dag blijf ik redelijk hoog, op zo’n 2000 meter, lopen.

De route is grotendeels sneeuwvrij.

Maar… de delen waar nog wel sneeuw ligt, zijn ‘uitdagend’. Het zijn voornamelijk de koude en steile delen. Met een best wel zware rugtas, warm weer en op lichte schoenen beweeg ik mij voorzichtig en geconcentreerd over de ‘uitdagende’ delen. Uiteraard doen de Tábano’s er vandaag álles aan om mij uit mijn concentratie te halen.

Vele passen, sneeuwvelden, drassige grasvelden, stukgemepte Tábano’s en mooie uitzichten later komt het meer en mijn beoogde bivakplek in zicht.

Eindpunt van vandaag: het meer

Ik mag er 600 meter voor afdalen. Over een pad in mal estado. Het bestaat uit losse stenen, wild woekerend bamboe en los zand. Aan het einde van een lange en intensieve dag, is dit -ehm- niet leuk.

Dit is het pad. Of niet?

Het meer bereik ik. Zonder mijzelf te bezeren. ‘Zonder kleerscheuren’ is niet van toepassing, want de Greater Patagonian Trail eet mijn spullen. Ik heb gaten in mijn sokken, shorts, t-shirt, trui, donsjas, schoenen en meer…

…Oeps… In het echt was er meer meer te zien

GPT8 Volcán Chillán

16,7km, 870m. stijgen en 175m. dalen en 27,6km, 1950m. stijgen en dalen.

Op Wikiexplora lees je meer over de GPT en staat de meest recente informatie.

Heb je iets aan deze informatie? Lees je mijn blog met plezier?
Wandelen en bloggen maakt dorstig!

Dit blog is geschreven op een slimme telefoon in Patagonië: er kunnen fouten in staan. De internetverbinding is ‘op goed geluk’.