HRP etappe 12: ‘een stoere tocht’

4 september 2017

Dag 12: Refuge de Pombie-Refuge de Larribet

20,8 km. (1650m. stijgen en 1600m. dalen)

Vandaag is het weer wisselvallig; soms schijnt de zon, soms regent het een beetje. Het is prima weer voor deze etappe.

Eerst dalen we 600 meter af om vervolgens 900 meter te klimmen naar de volgende hut, Refuge d’Arremoulit. Voordat we de Refuge bereiken wacht de passage d’Orteig, dit is een interessante passage met kettingen en diepe afgronden. We nemen een kijkje en besluiten vanwege de diepe afgronden de passage te omzeilen met een ommetje (inclusief een paar honderd meter extra afdalen en stijgen).

Na twee kopjes d’Arremoulit-kofi hebben we genoeg energie voor deel #2 van de etappe.

Deze heb ik gemarkeerd met een notitie ‘let op alleen bij mooi weer’. Het weer is nog steeds wisselvallig, maar niet slecht; Saar en ik gaan voor de volgende klim.

Een route van steenman naar steenman over een blokkenveld brengt ons naar de eerste hoogtepunt van de tocht, de Col du Palas.

Na het Palas is er een route door een blokken- en grindveld, weer van steenman naar steenman. In de verte zijn er geweldige uitzichten en beneden ons zijn er diepe afgronden.

Via de spectaculaire Port de Lavedan, inclusief diepe afgronden, bereiken we het volgende dal.

Yeah!

De vrolijke gedachte ‘nu volgt alleen nog maar een afdaling’, is na tien minuten niet zo vrolijk meer. Klimmen vraagt veel energie en conditie, afdalen daarentegen veel concentratie.

Gelukkig zijn er veel mooie uitzichten onderweg.

Als we rond 17.30 uur bij de mooie en vooral gezellige hut aankomen, blijken er maar een handvol andere gasten te logeren. De keuze is snel gemaakt; vanavond slapen deze prinsessen binnen en om 19.00 uur schuiven we aan bij het huisgemaakte 3-gangendiner!