HRP etappe 39 en 40: ‘het jachtseizoen is geopend!’

27 september 2017

Dag 38: Coll del Ric-Saint-Martin de l’Albère
32,3km. (+1313m. stijgen en 1600m. dalen)

Het bos staat vol 4×4 auto’s en de verte hoor ik mannenstemmen, blaffende honden en rinkelende bellen. Hier in lagere Pyreneeën is het jachtseizoen in volle gang!

Ik was ze gisteren al tegengekomen; mannen in oranje/schutkleur-kleding met geweer, ergens wachtend midden in het bos. Of een snuffelende tekkel met bel en GPS + antenne om zijn nek.

Eerder vanochtend was ik bij Roc de Francia, een grillige gevormd topje van zo’n 1400 meter.

Met ernaast een enorme telefoonmast.

Na alle hoogtepunten van de afgelopen weken maakt Francia niet veel indruk.

Bij het hotel in gehucht Las Illas pauzeer ik met een café.

Het is warm.

En cola.

Ik heb bijna 800 kilometer gelopen.

En een ijsje toe.

Via een onverharde weg loop ik richting El Perthus. De GR10-markering wijkt iets af van mijn GPS-tracks, ik volg de markering braaf en wordt beloond met een mooiere route door velden vol kurk- en olijfbomen.

Het enige aardige aan El Perthus, shabby grensgehucht, bekend van de snelweg richting Barcelona, is de supermarkt waar ik eten voor de laatste wandeldagen koop. Bij de snackbar wacht ik tot het 17.00 uur is; het is véél te warm om in de zon omhoog te lopen.

Ook hier wijkt de gemarkeerde route af van mijn tracks; gelukkig want de route gaat in plaats van over het asfalt door verlaten boomgaarden en over een onverharde weg door het bos

Ik had gehoopt een Gîte te bereiken, maar de zon gaat, nu het eind september is, vroeg onder en het wordt snel donker in het bos. Op het moment dat ik naar een landje loop om tegen bivakkeren rijdt er een 4×4 met een in oranje/schutkleur-geklede bestuurder langs.

Tsja, verder lopen gaat ‘m niet worden. Als het een probleem is dat ik hier midden in de jachtvelden bivakkeer hoor ik wel. En eigenlijk voel ik mij wel veilig met al die jagers in de buurt.