Huella Andina: Río Azul (2)

Na wat smeltende-sneeuwvelden te hebben getrotseerd (door de sneeuw heen zakken = voet + been in de blubber), begint DE afdaling.

Op een onmogelijke plek is er een onmogelijk niet-pad aangelegd: een paar honderd meter bijna recht naar beneden. Een mini-herleving van de afdaling op de Vuelta de Huemul.

Gelukkig schijnt de zon. Gelukkig regent het niet. Gelukkig zijn er geen andere wandelaars.

Buiten dat dit een knie-onvriendelijke afdaling is, valt het allemaal wel mee.

Enigszins bezweet kom ik aan op de kruising met het volgende wandelpad, wat een royaal karrenspoor blijkt te zijn.

Hier, langs de Río Azul staan een overdaad aan ‘hutten’ op de kaart. Een deel van de hutten blijkt echter gesloten, ze voldoen niet aan een aantal basisvoorwaarden als een fatsoenlijke afvoer van vies water, toiletten, etc.

Over de Río zijn verschillende bruggen gebouwd:

…oude brug…

…nieuwe brug…

…nieuwe brug én oude brug…

Over de Cajón del Azul ligt een paar meter beweeglijke hout boven een kolkende rivier ergens ver in de diepte.

…ehm… favoriete brug?

Oh, wat een feest!

Als ik bij Refugio Las Horquetas aankom, blijkt deze gesloten. Wellicht is er in Bolsón toch iets lost in translation-geraakt? Of is het siësta? Ik doe mee en slaap wat in de tuin/op de camping in afwachting van wat komen gaat.

Als er regendruppels beginnen te vallen zet ik Tarptent op, mocht het niet goed zijn dan hoor ik het later wel. Ondertussen maakt de lucht grommende geluiden; er broeit wat. De rest van de avond blijft het af en aan regenen.

Een andere wandelaar zet ook zijn tent op, op de camping/tuin. Nog steeds is er geen eigenaar te bekennen en ook de volgende ochtend niet.

’s Ochtends pak ik mijn tas in het warme, broeierige weer in. Terwijl ik terug door de Cajón loop betrekt het weer, maar het onweer barst nog steeds niet los en als ik het einde van het park bereik schijnt de zon weer volop.

Bij de laatste refugio drink ik wat en bewonder de Lada Niva van de waard. Vandaag is het zondag en op zondag rijdt er geen bus, ik ben te vroeg voor het middagverkeer terug naar Bolsón. Dus een lift zit er niet in. Zal ik een taxi laten bellen? Het is zo’n 14 kilometer terug naar de stad, ik besluit te lopen. Als ik over de helft ben stopt er een auto: het is een taxi op weg terug. Ik mag meerijden. Nee, betalen is écht niet de bedoeling. Op de heenweg hebben de andere toeristen hem toch al betaald?!

Hielo Azul-Las Horquetas: 14,6km, 555m. stijgen en 1130m. dalen en Las Horquetas-Wharton-El Bolsón: 20km, 444m. stijgen en 795m. dalen.

Meer lezen?

Mijn 2de blog voor Op Pad staat online. Hier de link.

Huella Andina

Lees op Wikiexplora meer over de Huella Andina.