Dag 58: ergens in het veld-Mojkovac
Aantal kilometer: 16,9
In de bergen wakker worden is met mooi, dr
oog en een beetje zonnig, weer geen straf. Onder het wandelen snack ik zoveel mogelijk eten op -ik had wat royaal ingekocht-.
Voor het eerst kan ik snacken van frambozen onderweg. Meestal vind ik alleen compleet leeggeplukte frambozen-, bramen- en bosbessenstruiken.
Ondertussen warmt het door de zon flink op. In het dal verdampt de regen die gisteren is gevallen en dat geeft mooie vergezichten – op 1400 meter hoogte wandel ik boven de wolken!
Naar Mojkovac
Waarschijnlijk loop ik óók nog met mijn hoofd in de wolken; ik mis een afslag en maak daarmee een omtrekkende beweging richting Mojkovac.
Terug in de bewoonde wereld stop ik bij een mini-winkel voor een ijskoude soda pop, waar ik gezellig brabbel met drie heren. ‘Nee, de laatste kilometer naar Mojkovac kan ik ook nog wel lopen. Taxi? Linkervoet. Rechtervoet’.
In Mojkovac meld ik mij bij het hotel en begin meteen met de aanvraag van mijn permit om de grens tussen Montenegro en Albanië, te voet en niet via een officiële grensovergang, over te steken. Dit was ik vergeten/had ik voor mij uitgeschoven (de datum moet zo precies mogelijk en dat is nogal lastig op een lange tocht als deze). Nu komen de oversteken, het zijn er meerdere, wel heel dichtbij en met mijn wandeltempo ben ik er zelfs rijkelijk laat met de aanvraag. Deze moet minimaal een week van te voren gedaan worden en ik verwacht er in minder dan een week naar toe te lopen…
Stage 40 Via Dinarica
Dit is stage 40 van de Via Dinarica. Check deze link voor meer informatie en GPS-tracks.
Bekijk meer foto’s op Instagram.
Lees je mijn blog met plezier? Trakteer mij op een ijskoude soda pop of een sterke kop koffie.
Dit blog is geschreven op een slimme telefoon tijdens het hiken van de Via Dinarica; er kunnen daarom fouten in staan.
He, leuk daar!! Ik herken de dr. Vogel vergezichten daar (dit begrip heb ik afgelopen jaar geleerd). En geen depressie krijgen in Mojkovac, ja?
Knuf,
V
Maar ik ben juist fan van Mojkovaj; het is er rustig en alle voorzieningen zijn op loopafstand. Als de zon schijnt is het er prima vertoeven 😉
Dr. Vogel 🙂 🙂 🙂
Hoi Claire,
Ik weet hoe het voelt om boven de wolken te zijn.
Heb dit ooit in een zweefvliegtuig meegemaakt.
Onder je de wettendeken en boevn je de hemelsblauwe lucht, kan geen valdisperd tegen op.
🙂 🙂
Prachtige oogst. En lekker 😊. En ja, met die wolken beneden je voel je je wel erg hoog. Mooie foto.
Lekker slim je visa vergeten of te laat in te dienen. Wordt dus verplicht langzaam lopen. 😃. Hoop dat alles lukt.
Knuf
Mijn hoofd is in vakantie-stemming en er zijn geen andere hikers hier die mij aan dit soort dingen herinneren…
Hahaha, mijn oudste zoon Axel, liet ook altijd zijn verstand thuis.
🙂 – vakantie-hoofd.