Olympus: een broeiende storm

‘Het ontbijt is de meest belangrijke maaltijd van de dag’, zegt het hotelmeisje dat eigenlijk voedingsleer in Thessaloniki studeert. 

Dit ontbijt is groot. Een berg. Met lekkere, sterke koffie. Ik heb dan ook in een best-wel-luxe-hotel in een soort-van-prinsesse-kamer gelogeerd. ‘Heb je wel de hut voor vannacht gereserveerd?’, vraagt ze. ‘Ik reis liever op goed geluk, ik weet nog niet precies wélke route ik ga nemen’, antwoord ik.

De meest gemakkelijke en meest belopen route gaat via refuge A. De meest belopen + meest gemakkelijke route, dat vind ik  -uiteraard- niet de meest aantrekkelijke route. Daarnaast kan deze hut vol zijn, want ongeveer iedereen reserveert z’n overnachting in de hutten. Máánden van tevoren. Daarom ben ik hier ook doordeweeks.

Verderop in Griekenland broeit er een storm en de voorspelling voor deze regio zegt op z’n best ‘regen’. Ook hier is het koud, ook overdag, iets wat hogerop ‘sneeuw’ betekent. Sneeuw + trailrunners + diepe afgronden zijn een slechte combinatie.

Enipeas-kloof

Dan vertrek ik richting de in wolken gehulde berg Olympus, eerst is er de route door de Enipeas-kloof, langs de Enipeas-kloof rivier met veel meters op en veel meters neer, langzaam omhoog van 300 meter naar 1100 meter.

Onderweg zijn er historisch/religieus-interessante plekken.

De lunch is in Prionia. Tijdens het ontbijt werd de geitensoep mij door andere hotelgasten aangeraden. Ondertussen maak ik een keuze voor deel #2 van de tocht. Vanuit hier vertrekken er best wat wandelaars richting refuge A, zie ik terwijl ik geitensoep (ja, het smaakt goed) en Griekse salade eet.

Ik neem de rustige route, daar kan ik later beslissing #2 nemen. De keuze: een hut op Muses’ plateau op 2700m. hoogte of een lager gelegen hut op 2000m. – het is eigenlijk een uitgestelde beslissing.

Tegen de tijd dat ik bij de kruising en het volgende beslismoment ben, is het al best laat. Eigenlijk is het iets te laat om nog zo’n 800 meter extra te stijgen – die bewaar ik voor morgen.

Rustig hobbel ik verder naar Petrostrouga. Buiten de beheerders zijn er vandaag geen gasten. De slaapzaal heb ik voor mijzelf. Net als het uitzicht op zee en het uitzicht op een in dreigende wolken gehulde Olympus.

Olympus de route: Enipeas-Prionia-Petrostrouga

Heb je iets aan deze informatie? Lees je mijn blog met plezier?
Wandelen en bloggen maakt dorstig!

Dit blog is geschreven op een slimme telefoon tijdens een bergtocht: er kunnen fouten in staan. De internetverbinding is op goed geluk.