PPT: Ivanova Korita – Velji Zalazi

Aantal kilometer: 19 (+ 750m. stijgen en 1100m. dalen)

De kapel van Velji Zalazi zie ik al van ver – tenminste, als de wolken even wegtrekken. Velji Zalazi klinkt als heel wat. Ooit was het een dorp midden in de bergen hoog boven Kotor. Nu bestaat het uit ruïnes, een cistern en de kapel. Ik hoop zó ontzettend dat de deur van de kapel, zoals alle anderen tot nu toe, niet op slot zit. Sinds vanochtend valt de regen met bakken uit de lucht. Ik heb het koud en de regen begint door mijn kleding en regenhoes heen te lekken; een natte slaapzak is géén wenselijke situatie.

Vanmiddag heb ik geluncht in een restaurant aan de rand van NP Lovćen. Samen met mij kwam een gids met een groep middelbare wandelaars binnen. Igor hoorde van mijn plannen en maakte zich direct ongerust. Wist ik wel waar ik heen ging? Helemaal alleen? Is dat niet gevaarlijk? Ik moest zijn telefoonnummer in mijn telefoon zetten. Later vertelde ik waar zoal in Montenegro had gewandeld en over mijn bijna-botsing met een beer in Sinjajevina en welke voorbereidingen ik in deze tocht had gestoken. Hij werd met de groep opgehaald door hun chauffeur, zij waren er klaar mee voor vandaag en wenste mij veel succes.

Als ik dichterbij het verlaten dorp kom zie ik dat de kapel een dak met merendeels dakpannen heeft.

Ha, een dak, dat is een goed teken. Ha, dakpannen. Nóg een goed teken.

Het pad is van een prima en indrukwekkend aangelegd karrenspoor overgegaan in een door onkruid overwoekerd en door koeien volgepoept dit-was-ooit-een-pad. Glijdend kom ik in het dal en bij de kapel aan.

Van dichtbij ziet de kapel er minder goed uit als vanuit de verte. Dakpannen liggen los en ontbreken, de ramen zijn stuk en er zitten grote scheuren in de muur. Maar… Oh yeah! De deur is open!

Binnen gaat het verval verder, maar het is er een soort van droog. Ik kan er, terwijl het buiten regent, mijn natte spullen uithangen, water filteren en -nu ik een werkende aansteker heb- op z’n Scandinavisch warme limonade op Esbit maken.

Op het kerkhof graven beginnend in 1793 en eindigend in de jaren ’30. Buiten het kerkhof zet ik Tarptent op. Ik kruip samen met wat vochtige spullen in mijn slaapzak, zodat deze vannacht kunnen drogen. Beneden, vanuit de baai klinkt een lange, harde en eindeloos echoënde toeter van een vertrekkend cruiseschip. Hierboven blijft het eindeloos regenen en waaien.

Dit blog is geschreven op een slimme telefoon tijdens het hiken van het Kustpad; er kunnen daarom fouten in staan.

Meer weten?
Lees dit blog met alle praktische informatie (inclusief GPS-tracks en waypoints) over het wandelen van de PPT.

Heb je iets aan deze informatie? Lees je mij blog met plezier?
Trakteer mij op een warme limonade – wandelen en bloggen maakt dorstig!