PPT: Orjen – Subra Amphitheater – Herceg Novi

Aantal kilometer: 22.5 (+ 825m. stijgen en 2350m. dalen)

Vandaag staat er een uitdagende tocht op het programma; eerst daal ik een paar honderd meter af.

Dan pauzeer ik bij deze geweldig mooie cistern.

En dan…

…is het tijd voor het Subra Amphitheater: een muur van 500 meter.

Recht omhoog.

Er is een gemarkeerde trail, langs de zijkant. 🙂

Na zo’n 150 meter stijgen is er zo’n een rode gevarendriehoek met uitroepteken naast de markering geschilderd.

Vanaf hier gaat het pad recht omhoog.  Dit is geen wandelstokken-terrein meer. Nadat ik de banden van mijn tas strak heb aangetrokken begin ik met de klim. Stukken klauterwerk worden afgewisseld met blokkenvelden, welke weer worden afgewisseld door stukken van puin en grind.

Het is allemaal prima te doen: ik ben hier vroeg in de ochtend en doe de klim in de koelte van de schaduw. Het is zondag en ik had hier andere wandelaars verwacht, maar er is niemand te bekennen. Langzaam loop ik omhoog en af en toe stop ik om foto’s te maken.

Hier waait het best wel hard.

Het is minder dan 100 meter stijgen tot de top als het pad naar de andere kant van de berg leidt. Bij het eerste uitzicht op ‘de andere kant’ wil ik subiet omkeren. Naast een brokkelende trail lacht een diepe afgrond lacht mij toe. Staalkabels laten duidelijk zien dat dit toch écht de bedoeling is.

Nu ik de top bijna heb bereikt, heeft omkeren geen zin meer. Oh, en: het is veel gemakkelijker om dit soort trails omhoog dan naar beneden te lopen.

Voordat ik ‘waarom ben ik hier en doe ik dit?’ kan bedenken pak ik de kabels vast.

Hophophop.

Als een nep-berggeit, ruikend naar angstzweet klim deze stomme, stomme klim met stomme, stomme diepe afgronden omhoog.

Als ik op de top van Subra aankom heb ik geen idee welke geweldige uitzichten ik heb gemist. Het kan mij niets schelen. Ik ben boven. Trrrrillend om mijn benen.

Eenmaal bijgetrokken volgt er aan afdaling aan de gemakkelijke kant: eerst de glooiende top, dan rotsblokken en daarna een zee van steen. Het uitzicht op een sinkhole van 180 meter diep sla ik over, ik heb genoeg duizelingwekkende momenten voor vandaag beleefd.

Rond 13.00 uur arriveer ik bij de volgende hut: Dom Vratlo. Hier zijn dan éindelijk andere wandelaars. Hoewel: het zijn toejuichers. Zelfs de wijkpolitie is in een Lada Niva-dienstauto omhoog gereden. Vandaag is namelijk de jaarlijkse Mountain Marathon.

Ik had hier willen bivakkeren en later vandaag of morgenochtend een rondje naar de laatste top van de PPT willen doen, maar er zijn zoveel mensen dat ik besluit door naar het eindpunt in Herceg Novi te lopen. Een douche en daarna een restaurant: dáár heb ik zin in.

Dit blog is geschreven op een slimme telefoon tijdens het hiken van het Kustpad. Er kunnen fouten in staan.

Meer weten?
Lees dit blog met alle praktische informatie (inclusief GPS-tracks en waypoints) over het wandelen van de PPT.

Heb je iets aan deze informatie? Lees je mij blog met plezier?
Trakteer mij op een kop koffie – wandelen en bloggen maakt dorstig!