Dag 17: Alan-Ravni Dabar
Aantal kilometer: 27
Vandaag heb ik heb een late start. Door de privékamer heb ik een lange nacht kunnen slapen. Ik ben nog niet helemaal fit, maar ik voel mij een stuk beter dan gisteren. De late start komt vooral door het ongure weer; regen, wind, mist… Toch besluit ik rond negen uur te vertrekken, ik hoop dat het slechte weer overwaait, de kust is dichtbij, waarschijnlijk is het weer daarom wisselvallig.
De eerste twee uur heb ik dit uitzicht:
Dan trekt de lucht open:
Dit deel van de trail is een stuk minder toeristisch en vanwege het ongure weer en omdat het een doordeweekse dag is, kom ik vandaag geen andere wandelaars tegen. Halverwege Alan en Skorpovac is er nog een verrassing; een waterbron (die zijn hier bijna niet, bij alle hutten wordt drinkwater via regenwater op het dak in een cystern verzameld). Nu, in juni, komen er alleen druppels water uit de bron, straks in de hete zomermaanden zou deze best droog kunnen vallen.
Skorpovac
Bij Skorpovac hou ik even pauze en praat in mijn beste Duits met de huttenwacht. Dit is een kleine hut met weinig voorzieningen er kan overnacht worden en er is een waterput, maar ik wandel, omdat het vroeg is, verder.
Mijn doel vandaag is Ravni Dabar, een hut die alleen in het weekend geopend is en vandaag waarschijnlijk is gesloten. Ik heb bivakkeerspullen mee en hoef niet persé binnen te slapen. Bivakkeren/kamperen is in Velebit (Nationaal Park) alleen toegestaan in de buurt van de hutten, vandaar de vele ‘luxe’ overnachtingen. Morgen wandel ik de laatste acht kilometer naar de weg zodat ik op tijd ben voor de bus naar Karlobag, waar ik inkopen wil doen.
Een vriend!
Als ik een stuk onderweg ben, duikt ineens de hond van de huttenwacht op. Hij blijft met mij meelopen, terwijl ik niet heel erg aardig tegen ‘m doe (nee Frans, ik doe ook niet onaardig). Ik probeer Hond zoveel mogelijk te negeren, maar bij Ravni Dabar geef ik hem wel water.
Hond heeft sterallures en wil niet met mij op de foto.
Ravni Dabar
Op het plateau bij de waterput span ik mijn tarp. In de verte horen Hond en ik geblaf. En meer geblaf. En nog meer geblaf. Alles met een vette echo omdat we door de hoge bergen rondom dit dal in een soort kom zitten. Hond, is zoals zijn baas vertelde, heel erg relaxed. Toch lijkt hij er niet helemaal gerust op. Misschien is het geblaf wel vanwege zijn aanwezigheid? Het blijft aanhouden, wat vooral begint te irriteren.
Hmmm
OK, ik verhuis mijn spullen naar de BBQ-schuur en slaap op de grote tafel. Hond krijgt een oud kussen op de grond en ziet er tevreden uit. Hopelijk duiken hier geen Puh op.
Stage 13 en 14 Via Dinarica
Check deze link voor meer informatie en GPS-tracks.
Bekijk meer foto’s op Instagram. Lees je mijn blog met plezier? Heb je iets aan deze informatie? Trakteer mij op een kop koffie. Dit blog is geschreven op een slimme telefoon, tijdens het hiken van de Dinarica; er kunnen daarom fouten in staan.
Het loopt zoveel gezelliger met hond. Vooral als hij niet aan de lijn hoeft.
Een kussen is wel lekker luxe hoor. Hij zal wel denken: neem jij de harde tafel maar, ik lig lekker zacht.
🙂 🙂
Knuf
Eten geven leek mij een slecht idee, het kussen is goed tegen het schuldgevoel 😉
Ik wachtte er al op 🙂
Ben ik blij dat het Balkan-draaiboek wel lekker loopt.
Veel liefs
V
Na alle toestanden was het tijd voor vrolijkere berichten!
Hoe herkenbaar, op de Via Egnatia in Griekenland kregen we ook het gezelschap van een hondje. Loopt meteen een stuk gezelliger! Heel leuk om je verhalen te lezen, krijg weer zin in een trektocht.
Heel veel succes op de rest van de route!
Dank je wel!
Fijn dat je jezelf na een goede nacht wat beter voelde vandaag! En na het vele afzien op onmogelijke paden eindelijk een bijna echt pad. Wat een luxe… Bijna huiselijk, op een tafel slapen met een vrolijke viervoeter aan je zijde! Maarre, hoe krijg je hem/haar weer terug bij het baasje?
Ja, het klinkt wel huiselijk zo. Een *****wandeltocht 🙂
Gezellig hoor zo’n viervoeter die met je meeloopt! Ziet er mooi uit deze hond, echt een Balkan type die wel van een lekker stuk worst houdt:-) Is er ook een worst donatie mogelijkheid? Veel plezier!
Ik denk dat als ik hond worst geef, ik niet meer van ‘m af kom…
Wat een leuke hond loopt er met je mee heeft de hond gesnurkt vannacht op het lekkere zachte kussen.
Het loopt ook gezelliger voor je en jaagt de puh voor je weg.
Kan je hij of zij de hond niet inhuren veel worst geven dan blijft de hond bij je.🐶🐾grrrr🐁🐀
Kus Emma
Maar als de hond bij mij blijft, is het zielig voor z’n baas 🙁