Samen met mijn drie nieuwe, Chileense vrienden loop ik richting La Junta. Dat klinkt als heel wat. Het is niet meer dan een landingstrip voor een vliegtuig (grasveld) en een brug.
Snel daarna volgt la casa de Leticia en bijbehorende termas, daar ontmoeten we drie andere Chilenen. Zij hebben hier vannacht in ‘de tuin’ gekampeerd. Er volgt Maté en gezelligheid. Mijn jonge vrienden besluiten hier te kamperen en vragen of ze een stuk met mij mee mogen lopen zonder rugtas zodat ze morgen de juiste route kunnen vinden. Natuurlijk mag dat.
…één van de vele bruggen…
Na het afscheid om 11.30 uur kan ik weer in m’n eigen tempo lopen. Het eerste doel zijn de volgende termas, een paar uur verderop.
Eigenlijk wilde ik vandaag naar de grens lopen en vandaaruit omhoog naar een schuilhut, liggend aan een gletsjer op Cerro Tronador. Dat plan gaat door alle gezelligheid niet meer lukken.
Ergens midden in een bos ontmoet ik een grote groep tegenliggers. Ik grap dat het allemaal Chicos zijn. Waar zijn de Chicas? Eén van de Chicos mompelt wat. Iets met geloof en pelgrimstocht, het is niet de bedoeling dat er meiden mee zijn… en hop weg zijn ze.
…één van de vele beschadigde bruggen…
Nadat ik mij in de termas heb opgefrist, start ik met een aangepast plan aan het middagprogramma.
Ware het niet dat de Jesuitas hun eigen plan hebben!
De route blijkt vanaf hier best steil omhoog en daarna best steil omlaag te gaan. De route blijkt best wel overgroeid te zijn. De overbegroeiing blijkt best wel stekelig te zijn. De zon schijnt volop. De Tábano’s vallen enthousiast aan op mij, het lopende buffet.
‘Paso Peligroso’ staat er in mijn notities. Ik ben het ermee eens.
Bij de eerstvolgende bivakplek, een refugio Chileense stijl, is het genoeg: vannacht bivakkeer ik met uit zicht op- en onder het rommelde geluid van de gletsjers op Cerro Tronador.
Deze hut is iets te schmutzig voor Floddertje
De volgende ochtend schijnt de zon nog steeds, yeah!
In een paar uur wandel ik naar het kantoor van de Carabineros de Chile. De vragen kan ik inmiddels in vlekkeloos Spaans beantwoorden, ik verlaat Chili en mag mij een paar uur verderop in Pampa Linda bij het Argentijnse grenskantoor melden voor een nieuwe stempel in mijn paspoort.
Wegwijzers: welkom in het Nationale Park!
De Argentijnen hebben het er maar druk mee: de nieuweling mag mijn gegevens in de computer invoeren aan de hand van luid advies van links en rechts. Ondertussen rijdt er een auto voorbij en dat mag niet: de weg is tot het eind van de middag eenrichtingsverkeer in tegengestelde richting. Op geschreeuw en gefluit reageert de bestuurder niet. Dus hop! de linkerbeambte (in vrijetijdskleding) rent naar een hek om het te openen voor de rechterbeambte (in kostuum) en z’n Jeep (inclusief met scheurende banden).
Ik heb geen idee hoe het met de wilde achtervolging is afgelopen: in Pampa Linda lacht een restaurant mij toe.
Hmmmm ijskoude cola!
Paso de Vuriloche/Ruta de los Jesuitas
Ruta Paso de Vuriloche Andes Crossing
Profile
Description
Op Wikiexplora lees je meer over de GPT en staat de meest recente informatie. Hier een uitgebreide omschrijving van de Ruta de los Jesuitas.
Heb je iets aan deze informatie? Lees je mijn blog met plezier?
Wandelen en bloggen maakt dorstig!
Dit blog is geschreven op een slimme telefoon in Patagonië: er kunnen fouten in staan. De internetverbinding is ‘op goed geluk’.
Mooi verhaal weer. Dus een soort pelgrimstocht loop je nu. Hahaha. Die arme chicos zijn zich lam geschrokken van zo’n vrijmoedige chica en dat op een boetedoening weg. 😂😂😂.
Heerlijk.
Knuf