1. Liften buiten de PCT-zone
De locals die vlakbij de PCT wonen weten wie die scruffy-looking lifters zijn; vieze hikers met honger, ze willen eten, douchen, de was doen en brengen business to town. Liften is geen probleem en zeker niet als er een ride-bride in het gezelschap is (dit is iemand van het vrouwelijke geslacht). Zelfs de sheriff brengt hikers met alle plezier van en naar de trail.
Buiten de PCT-zone is liften bijna onmogelijk. De Amerikanen en vooral dagjesmensen zijn bang voor die vieze wandelaars met versleten kleding. Wie bezit er nu geen auto? Dat kan alleen maar slecht nieuws zijn! Niets is de-motiverender dan urenlang langs een nietszeggende weg wachten op een lift.
2. De man die aan mij vraagt of het niet gevaarlijk is om alleen te kamperen en op mijn vraag waarvoor ik dan bang moet zijn als antwoord geeft “verkrachters, moordenaars, crazy people…”
PCT’ers zijn net mensen, en die zijn er in alle soorten en maten. Bij sommigen bleef ik uit de buurt en met niet zomaar iedereen deelde ik een hotelkamer, maar ALLE hikers zijn gekomen om de PCT te hiken. De meesten dromen hier al jarenlang van en hebben veel tijd, geld en energie in de voorbereiding gestoken. Ja, ze zijn ‘crazy’, net zo crazy als ik ben. Iedere dag uren lopen en dat maandenlang en niet om hikers-meisjes te vermoorden enzo. Daarbij: er zijn veel minder meiden dan jongens on trail, dus ze zijn zuinig op ons.
Waarom stel je mij zo’n vraag en waar komen die gedachten vandaan? Ja, van dit soort vragen en vooral de mannen die dit soort vragen aan mij stellen gaan alle alarmbellen rinkelen!
3. Yellow Jackets (en dan vooral in droge jaren met milde winters)
Ik heb al eerder over deze ‘rotjongens’ geschreven. Agressieve wespen die zonder reden steken. Als er één steekt. steken er meer. Wegrennen, voor zover dat kan met een rugtas, is het enige dat telt. De bulten jeuken en doen nog dagenlang gemeen pijn. Continue Reading…