Rond lunchtijd kom ik aan in gehucht Razlog. Daar op de toeristische kruising, te weten de weg naar het klooster, is een restaurant. Continue Reading…
De nacht, met 30 Bulgaren op het lager, was best prima. Het wakker worden was een soort Oud en Nieuw-ervaring. Continue Reading…
‘Gisteren was het Independance day, iedereen heeft een lang weekend vrij en het is ook nog mooi weer, daarom is het nu zo druk in de bergen, vertelt een medegast later bij de hut. Continue Reading…
Volgens Petr gaat de bus vanuit Dobarsko ieder uur, op het halve uur Gisteravond heb ik uitgebreid met hem ‘gesproken’. Met behulp van pen en papier en woorden raden kwamen we best ver. Continue Reading…
Ontbijten kan vanaf 9.00 uur en ik wil ook nog wat eten voor de komende twee dagen kopen, want door de kou ’s nachts heb ik extra veel snacks gegeten. Continue Reading…
Wakker worden in een ijshol is niet mijn favoriete onderdeel aan deze tocht. Vannacht was het alwéér helder weer en alwéér ijskoud. Continue Reading…
Kort nadat ik bij mijn bivakplek ben vertrokken staat er ineens een hond op het pad. Ik denk dat hij in de spookhut woont. Een stukje verder blokkeert hij het pad; ik mag niet verder lopen blaft hij. ‘Tsja, Spookhond ik wil tóch verder’, mopper ik terwijl ik een omtrekkende beweging maak. Continue Reading…
Zoals ik eerder al schreef heb ik een paar jaar geleden ook al gewandeld in dit gebied. Toen was het een huttentocht: die zijn hier namelijk in overvloed. De meeste hutten zijn souvenirs uit vervlogen tijden, een soort spookhutten. Continue Reading…
Met een klapperend Tarptent-doek heb ik vannacht niet veel geslapen. Het zadel bleek niet de meest gelukkige bivakplek te zijn; de hele nacht waren er heftige windstoten uit alle richtingen en het was best fris in de luchtige Tarptent. Continue Reading…
‘Dobŭr den!’ Na een toer met metro, trein, bus, vliegtuig, taxi, hostelovernachting, metro, bus, bus en taxi loop ik Rila National Park in. Continue Reading…
