Dag 67: Theth-Valbone
Aantal kilometer: 22
Vandaag staat er een, voor mijn doen, korte wandeling op het programma: een stuk omhoog, onderweg een drankje en taart bij een café, een pas over, afdalen, een drankje bij een volgend café en dan recht-zo-die-gaat naar Valbone voor, alweer, een drankje en een hapje. Omdat de wandeling tussen Theth en Valbone redelijk simpel is, is het een populaire wandeling. Ik ben vandaag zeker niet de enige wandelaar en ik kom veel mensen, vanuit alle hoeken van de wereld, tegen. De luie (of jonge of oudere) wandelaar kan zijn bagage door een ezel laten dragen. Een ezel die mij bijna van de berg afstoot terwijl ik plaats maak om ‘m voorbij te laten lopen – dat zou nog eens een bericht kunnen zijn ‘Claire loopt meer dan 1000km en haalt nét niet het einde’.
Onderweg stop ik om uitgebreid te kletsen met andere wandelaars en zoals eerder genoemd voor ijskoude, suikerige en bubbelende versnaperingen. Nee, vandaag schiet het allemaal niet op. In de verte beginnen ondertussen langzaam wolken op te bouwen. Wolken van het stormachtige soort.
Eenmaal beneden wacht er een niet zo interessante wandeling door het dal over de rivier, die nu niet stroomt.
Na een stuk of wat kilometers zijn er een hotel en een asfaltweg. Hier is het druk met dagjesmensen (asfaltweg) en hier wachten taxi’s (alles voor de toerist). Ik besluit ook de laatste acht kilometer over het asfalt te lopen – op zoek naar het eindpunt het van de Via Dinarica.
En dan ben ik er; het eindpunt van de Via Dinarica
Eigenlijk ben ik opzoek naar een bordje met ‘Valbone’ ofzo erop, iets waar ik een vrolijke foto van mijzelf mee kan maken. Ik ben er met mijn gedachten niet helemaal bij en loop aan het eindpunt voorbij (bordje niet gevonden). Nadat ik omgekeerd ben loop ik het terrein van het hotel/restaurant op. Het eten en de koude drankjes moeten nog heel even wachten, eerst wil ik een foto maken. Ik eindig op het kampeerterrein in de rivierbedding. Dit is niet echt een sjieke plek, maar hier is het echt. Het eindpunt van de Via Dinarica.
Het is tijd voor een hapje en drankje in het restaurant. Ik raak aan de praat met een dame uit Engeland, als ze hoort hoe lastig het is een gastank voor mijn brander te kopen vertelt ze dat ze een hele voorraad in de auto heeft liggen en ik mag de beste uitzoeken. Thank you!
Dan begeef ik mij naar het hostel, 600 meter verderop. Vandaag slaap ik binnen, want het kampeerterrein is druk en mijn tarp geeft weinig privacy en de storm die ik eerder vandaag zag? Die gaat zeker en vast losbarsten.
Na een douche kruip ik in bed. Niet lang daarna begint een natuurlijke licht- , geluid- en regenshow die de hele nacht duurt, versterkt door de echo in het dal.
Stage 45 Via Dinarica (White Trail)
Dit is stage 45 van de Via Dinarica. Check deze link voor meer informatie en GPS-tracks.
Bekijk meer foto’s op Instagram. Lees je mijn blog met plezier? Trakteer mij op een ijskoude soda pop of een sterke kop koffie.
Dit blog is geschreven op een slimme telefoon tijdens het hiken van de Via Dinarica; er kunnen daarom fouten in staan.
Je bent er, Claire! Hoewel, de reis is het doel, het eindpunt eerder het einde van het doel. Dat maakt het slot van een reis soms een soort van anticlimax. Geen Via Gladiola voor je. Wel een prachtig reisverslag, waarmee je dromen van zoveel mensen hebt aangewakkerd.
Ik heb genoten van je dagelijkse verslagen en reisde in gedachten vaak met je mee.
Dank je wel Martin. Enne er ligt nog veel gewandel in het vooruitzicht; eerst via Šhar planina naar Ohrid en aansluitend een trip met vrienden. 🙂 🙂 🙂
Oeps ja de ezel zou bijnaaaa aaaa een stoor zender voor je geweest aan het einde van de wandel rit tocht.
Het beest zou bijna een aantal stappen voor je verzieken Clara onder uit nog op de Via Dinarcia.
Wat dacht je domme ezel.
Ja en dan de de licht geluid en regen show donder en bliksem? Mooie afsluiting in je warme bedje voor je.
Proficiat het einde van de Via dinarcia.🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷bos tulpen
Liefs en kus van Emma
uit Holland.
Yeah! Bloemen 🙂
Top gedaan! Alleen raak ik wat in verwarring, want ik meen ergens vorige week ook al gelezen te hebben dat je het eindpunt van Via Dinarica had bereikt, en dat je nu bezig was met een andere trail…?
Dus ben ik even nieuwsgierig hoe dat nu zit 🙂
Groetjes, Harm.
Hmm, ja ik had een blij bericht op Facebook geplaatst, mijn blog loopt wat achter op mijn gewandel. Ik ga nu door voor Ohrid, Macedonië.
Het einde gehaald, het einde van een geweldige reis. Als de laatste meters op de gps wegtikken besef je dat je het hebt gehaald. Gefeliciteerd is misschien niet het goede woord maar top dat je het hebt gehaald. Ik heb je verslagen met meer dan Veel plezier gelezen. Ook bij mij weer een route erbij die ik aan mijn lijstje kan toevoegen.
Ha, dank je wel hoor. De Dinarica is wat mij betreft een aanrader! En; er wordt hard gewerkt om de minder aantrekkelijke delen beter te maken of om te leiden. En over een paar jaar zijn een aantal grenzen zeker en vast lopend over te steken. Het gaat alleen maar mooier worden 😉
Een dikke proficiat !!
Drink er maar gerust eenen op. Of twee 😉
Dank je wel! Dat gaat smaken 🙂
Hoi Claire,
gefeliciteerd met het voltooien van je missie, de via Dinarica bedwingen.
Tineke en ik hebben genoten van je verslagen en hopen dat je ons blijft voeden met de verhalen van je volgende reizen.
Dank jullie wel! Ik ben nog niet klaar hoor, er komt meer 🙂 Een dikke knuffel
Hoi Clair, je bent er! Top!
Voor mij jammer want ik heb ook genoten van je verhalen en avonturen.
Dank je wel 🙂 Er komt nog meer aan!
Hallo Claire,
Super, wat een prestatie.
Ben en ik hebben genoten van je verhalen en foto’s.
Het was geweldig om je te volgen. Ik kijk alweer uit naar je volgende avontuur.
Groeten en een dikke zoen, Willy van der Mije
Superleuk om te horen 😉 Nieuwe avonturen zijn in de maak!
Toppie. Gehaald
Maar weet dat je verder Door gaat.
Lezen is er de laatste week bij ingeschoten
Slecht Internet 😯. Maar lees als ik.kan.
Knuf
Yup 🙂 Héérlijk vakantie