Dag 22: Tatekova Koliba-Struge

Aantal kilometer: 22,9 (inclusief water halen)

Het is nét licht en de maan schijnt nog. De opkomende wind is mijn wekker en omdat ik warm weer verwacht, sta ik zonder morren op. Ook deze picknicktafel heeft prima dienst gedaan als slaapplek, uiteraard met een comfortabel matje tussen mij en het tafelblad in.
Vandaag staat er een tocht van zo’n acht uur, met aan het eind een flinke klim, op de planning. Door vroeg te starten wil ik de hitte voor zijn. Er is er een korte klim richting Stapina, een imposante verschijning.

Vandaag is er naast de aanhoudende en warme wind nog een thema: ‘stay on trail’, in dit gebied kunnen nog wat ‘souvenirs’ uit de oorlog liggen, maar dat mag de pret niet drukken; de wandeling is geweldig mooi.

De omgeving verandert snel; ik start in een kom met hoge rotsen, daarna wandel ik door het bos, even later over hoog gelegen en groene weides, dan kilometers over een hoogvlakte waar het warm is en heel veel, irritante vliegen zijn en waarvan ik het bestaan zo snel mogelijk weer vergeet.

Bij een kapel pauzeer ik en met water uit de cystern was ik mij een beetje om minder aantrekkelijk voor de vliegen te zijn.

Paklenica

Dan het sluitstuk van vandaag: een klim van 500 meter naar Struge. Eigenlijk valt deze wel mee, ondanks dat het inmiddels flink opgewarmd is. Onderweg is er zelfs nog een bron met fris water dat direct uit de berg komt. Welkom in NP Paklenica!

Struge

Struge is een kleine, verzorgde hut. Ik had gehoopt vandaag nog een stuk verder te lopen, maar de volgende hut ligt te ver weg om op een fijne manier voor het donker te halen. Ik besluit daarom hier te blijven. Het water komt uit een put 20 minuten verderop (daar had ik even overheen gelezen, anders had ik water uit de bron onderweg meegenomen).

Als ik terugkom van het water halen zijn er meer wandelaars bij de hut, waaronder twee dagwandelaars die mij brood, spek, ui en koekjes voeren.

Please eat, don’t be ashamed, you need the energy!

Ik zeg absoluut geen ‘nee’ tegen eten, want iedere calorie die ik extra kan eten is welkom. Ook zijn er twee jongens die deze week een tocht in dit gebied maken, zij waren de mensen die in Ŝugarska duliba (de shabby hut) de kachel voor mij hadden aangelaten en vertellen dat ik een nieuwe *****hut (met watervoorziening en elektriciteit via zonnepanelen) heb gemist.

Ze weten veel over het gebied en weten mij ook te vertellen dat de hut, Vlaŝki Grad, waar ik morgen naar toe wil lopen, vorig jaar is gesloopt. Het is niets meer dan een ruïne. OK. Nou dat is handig om te weten. Verder wisten ze ook dat Hond vaker met wandelaars meeloopt; hij keert altijd terug naar zijn baas – ook dit is goed om te weten, toch?

Ze nodigen mij uit met hen mee te eten. Risotto van ui (achtergelaten door de dagwandelaars), huisgemaakte en spekvette spek met de huid van het varken er nog aan (yumyum) en kaas uit mijn rugtas. Later komen er meer wandelaars aanwaaien, waaronder een ranger die een bioloog (yup, zoals in een cartoon gekleed) assisteert bij zijn onderzoek naar bedreigde planten.

Omdat hier geen fijne plek is om buiten te slapen, slaap ik vanavond gezellig met de anderen en de lokale fauna binnen in de hut.

Stage 17 Via Dinarica

Dit is stage 17 van de Via Dinarica. Check deze link voor meer informatie en GPS-tracks.

Bekijk meer foto’s op Instagram. Heb je iets aan deze informatie? Lees je mijn blog met plezier? Trakteer mij dan op een kop koffie.

Dit blog is geschreven op een slimme telefoon, tijdens het hiken van de Dinarica; er kunnen daarom fouten in staan.