Nog maar koud terug uit Noorwegen en met mijn hoofd vol van mijn avonturen in de sneeuw ben ik volop bezig met de voorbereidingen van een groots zomerproject. Over twee maanden vertrek ik naar het Italiaans/Sloveens grensstadje Gorizia/Nova Gorica, waar ik start met het wandelen van de 1200 kilometer lange Via Dinarica.

Een écht avontuurlijke bestemming

Dat wat de wandelbestemming ‘Balkan’ aantrekkelijk maakt, is óók wat veel tijd in de voorbereiding kost: ongeorganiseerd en weinig ontdekt.

De Via Dinarica is een project in ontwikkeling en bovenal bedoeld om kleinschalig en duurzaam toerisme in de afgelegen (berg)gebieden te ontwikkelen. Het uitzetten van de route kost daarom veel, heel veel tijd. Dit doe ik met behulp van on- en offline middelen; een combinatie van oude, geleende wandelkaarten, GPS-gegevens, PDF-bestanden, Google Earth en Maps en -uiteraard- informatie via via.

Het wordt steeds duidelijker dat ik tijdens deze tocht enorm op mijzelf aangewezen ben… maar er is hoop!

De verschillenden partijen zijn namelijk druk aan het werk om de Via Dinarica te promoten en hoewel de trail nog verre van ‘af’ is, zijn de drie verschillende routes in grote lijnen uitgezet en met behulp van GPS in kaart gebracht.

Niet plannen wat niet te plannen is

Hoeveel tijd het uitzoekwerk van de route kost, zo weinig tijd ben ik kwijt met de bevoorradingsstrategie.

Ik ga voor zo min mogelijk gepland.

De meeste belangrijke zaken zoek ik van te voren uit; hoe zit het met weer en waterbronnen in de verschillende gebieden of met het oversteken van de grens? Van een aantal dorpjes en stadjes dichtbij de route zoek ik uit of er in ieder geval iets aan voorzieningen is (pinautomaat, winkel, restaurant, hotel…) en onderweg zie ik wel. In het ‘ergste’ geval reis ik naar een volgend dorp of stad om eten en materiaal in te slaan. Dit is minder tijd- en kosteneffectief, maar past véél beter bij reizen op de Balkan – het komt wel goed…

Extra lichtgewicht hiken

Op en om de Via Dinarica zijn geen trailangels en trailtowns, postkantoren, supermarkten en goed gevulde buitensportwinkels… Het is nu écht belangrijk dat ik zo min mogelijk gewicht in mijn rugtas meeneem, zodat ik zo gemakkelijk mogelijk wandel, zo min mogelijk energie verbruik en er zoveel mogelijk ruimte voor eten en water in mijn rugtas overblijft.

De eerste grote keuzes zijn snel gemaakt: een tent is bij deze tocht en met het te verwachten weer niet persé nodig. Agnes ruil ik in voor een tarp en bivakzak en ook gaat er een lichtere slaapzak mee. Dit scheelt zoveel ruimte dat mijn bagage in een kleinere en lichtere rugtas past. Een tarp en bivakzak zijn inmiddels besteld en per post naar mij onderweg.

Ben je ook van plan de (of een deel van de) Via Dinarica te lopen?

Sluit je aan bij de Facebookgroep Via Dinarica class of 2016 en deel informatie en verhalen met mede-wandelaars én mensen die betrokken zijn bij de ontwikkeling van de trail.

Tip: ben je tussen de 25 en 40 jaar en wil je een deel van de Via Dinarica lopen? Spring Reizen organiseert deze zomer een huttentrektocht door het prachtige Velebit in Kroatië.